بررسی حذف آلومینیوم باقیمانده از فرآیند انعقاد آب به‌ وسیله ترکیبات فسفات

زمینه و هدف: غلظت بالای آلومینیوم در آب آشامیدنی ممکن است مخاطرات بهداشتی ایجاد نماید. اما افزودن ترکیبات فسفات بعد از منعقدکننده، می‏تواند غلظت فلزات باقیمانده را کاهش دهد. هدف از این مطالعه کاربرد ترکیبات فسفات جهت حذف آلومینیوم باقیمانده ناشی از فرآیند انعقاد آب می‏باشد. روش کار: در این تحقیق از آزمایش جار برای بررسی حذف آلومینیوم باقیمانده با استفاده از ترکیبات فسفات در انعقاد معمول و تشدید یافته آب و همچنین تعیین پارامترهای موثر بر آن، استفاده گردید. افزودن ترکیبات فسفات در حین اختلاط تند انجام می‎گرفت. دوزهای آلوم در آزمایش انعقاد متعارف 10 میلی‎گرم در لیتر بود و این آزمایش‏ها در درجه حرارت‏های مختلف (35، 22 و 5 درجه سانتی‏گراد) و pH های متفاوت (5/8 ، 5/7 ،5/6 و 5/5) انجام گرفت. برای آزمایش‏های انعقاد تشدید یافته، دوزهای آلوم 20,10, 30, 40 و 50 میلی‎گرم در لیتر در pH‏های مختلف (pH واقعی آب و 5/5= pH) مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها: این مطالعه نشان داد که ترکیبات فسفات در کاهش فلزات باقیمانده موثرند. بیشترین حذف آلومینیوم باقیمانده در دوز 50 میلی‎گرم در لیتر منعقدکننده رخ داد. غلظت فلزات باقیمانده در انعقاد متعارف در pHهای مختلف، متفاوت بود. حداقل و حداکثر غلظت آلومینیوم در 5/6= pHو 5/5 = pHمشاهده گردید. نتیجه گیری: این تحقیق نشان داد که افزودن فسفات در مرحله اختلاط تند، آلومینیوم باقیمانده را کاهش می‏دهد. اما دوزاژ فسفات مورد نیاز در 5/5= pHباید افزایش یابد.